Do niedawna zabiegi implantologiczne były przeprowadzane tylko u pacjentów posiadających odpowiednią ilość tkanki kostnej. W przypadkach jakichkolwiek ograniczeń kostnych zarówno na szerokość czy wysokość musieliśmy pacjentom proponować inne bardziej kompromisowe rozwiązania.

Dzisiaj myślimy przede wszystkim o ostatecznym wyglądzie rozwiązań protetycznych i implanty wprowadzamy tam gdzie niezbędne jest ich położenie. Ogromny postęp nastąpił dzięki udoskonalaniu sterowanej regeneracji kości (GBR). Techniki te polegają na odtwarzaniu kości tam gdzie być powinna do podtrzymywania wszczepów tzw. augmentacji. Materiałem najczęściej stosowanym jest kość własna pacjenta czyli tzw. autoprzeszczep. Kość pobierana jest z różnych okolic jamy ustnej (kąta żuchwy, bródki) i wprowadzana w miejsce biorcze- są to autoprzeszczepy. Innym budulcem jest kość pochodzenia zwierzęcego (np. bydleca) lub materiały syntetyczne (betafosforan trójwapniowy czy bioszkło). Najczęściej stosuje się kombinacje kości własnej z mat. pochodzenia bydlecego np bio-oss. Oczywiście taka kość pochodzenia zwierzęcego jest materiałem całkowicie pozbawiona białek mogących przenosić choroby. Proces wygrzewania przez ponad 15 godzin w temperaturze 300C i poddawanie silnym procesom chemicznym (np. 4 godz. w zasadach o ph 13) daje gwarancję bezpiecznego zabiegu.

Decyzję o konieczności wykonania augmentacji lekarz podejmuje przed zabiegiem jednak ostatecznie w trakcie zabiegu pierwotny plan może ulec zmianie, dlatego tak ważne jest nie trzymanie się sztywnych ram wyznaczonych w trakcie np. konsultacji poprzedzających zabieg.

Przykładowy schemat daje obraz rekonstrukcji kości dzięki użyciu kombinacji materiału bio-oss i kości własnej. Zabieg przedstawia podniesienie dna zatoki szczękowej tzw. sinus lift.

Zabieg augmentacji może być wykonywany w połączeniu z wprowadzeniem implantów lub stanowić zupełnie oddzielne postępowanie. Jeśli jednocześnie wykonujemy implantację wówczas okres integracji kości jest dłuższy i musimy wstrzymać się z protetyką ok. 9 miesięcy. W przypadku postępowania dwuetapowego implant wprowadza się po 6 miesiącach i protetyka po kolejnym półroczu. Kiedy możemy przystąpić do protetyki podejmujemy decyzję jaki rodzaj pracy stałej będzie najlepszy i w ciągu kilku tygodni osadzamy pracę na stałe.